Iniciamos un curso Pastoral. Con inseguridade, con incertezas, e non sabendo que vai pasar dentro de 15 días. Polo que hoxe e sempre a nivel pastoral facémonos a seguinte pregunta: "Que temos que facer?" E o centro somos nós, unha Igrexa autorreferenciada e mirándonos o embigo. Ansiosos e obsesionados pola eficacia e polo éxito humano. E andamos como polo sen cabeza inflando como un sapo as nosas programacións para ter sensación de fidelidade ao Reino. E asemade caemos nun activismo que nos desgasta e cabrea. Pero se temos a capacidade de sair un pouco deste activismo pasamos a pregunta: “Quen temos que ser?” E saímos do activismo, pero seguimos na autoreferencialidade, e no protagonismo humano, como Narciso complacéndose de verse tan fermoso. Ou cangando sobre nós en illamento e soidade o peso da nosa tarefa. Como un Sísifo que cando cre que chegou todo volve abaixo. Pero a pregunta importante fásnola Ti. “Quen es Ti para min? Non se trata de respostar primeiro, que teño q
